PROJECT | 75 | Reactivating Salaminos Street

Design

Αντικείμενο της μελέτης αποτελεί η ανάπλαση του πεζοδρομημένου τμήματος της Σαλαμίνος, από την λεωφόρο Πειραιώς έως την Αχιλλέως, καθώς και των κάθετων σε αυτό πεζόδρομων και των παρακείμενων ελεύθερων χώρων, στην περιοχή του Μεταξουργείου.
Στόχο αποτέλεσε ο σχεδιασμός ενός αισθητικά ποιοτικού περιβάλλοντος που θα ικανοποιεί τις απαιτήσεις του συνόλου των χρηστών διασφαλίζοντας ταυτοχρόνως την περιβαλλοντική και πολιτιστική αναβάθμιση του δημόσιου χώρου. Μέσω της σχεδιαστικής λύσης, επιδιώκεται η ενσωμάτωση του πεζόδρομου σε ένα ενιαίο δίκτυο πεζοδρόμων το οποίο συνδέει τις αρχαιολογικές ζώνες και η μερική αποκατάσταση της αρχαίας διαδρομής του ‘Δημόσιου Σήματος’ προς την Ακαδημία Πλάτωνος. Επιπλέον, επιχειρείται η οικειοποίηση και η αξιοποίηση για συλλογικές δραστηριότητες των ‘αστικών κενών’: πλατωμάτων και εγκαταλελειμμένων- ερειπωμένων διατηρητέων, ώστε να συνδεθούν και να λειτουργήσουν ως ένας ενιαίος δημόσιος χώρος μαζί με τον πεζόδρομο της Σαλαμίνος.
Τέλος, μέσω της πρότασης, επιχειρείται σε κάποιο βαθμό η αφαίρεση των χωρικών συγκρούσεων μεταξύ πεζών και οχημάτων στις διασταυρώσεις καθώς και η οχύρωση του χώρου του πεζού από την παράνομη στάθμευση, ώστε ο πεζόδρομος να προδιαθέτει ευνοϊκά και να αυξάνει τον αριθμό των περιπατητών στο σύγχρονο αστικό τοπίο.
Βασική προϋπόθεση για την επίτευξη του στόχου, αποτελεί η απομάκρυνση του συνόλου του υπάρχοντος αστικού εξοπλισμού και στη συνέχεια ο εκ νέου σχεδιασμός του. Μια ενιαία αντιμετώπιση πραγματοποιείται μέσω ενός κοινού αρχιτεκτονικού λεξιλογίου που εφαρμόζεται σε όλο το μήκος του πεζόδρομου και προσαρμόζεται στα διαφορετικά χωρικά δεδομένα. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό αποτέλεσαν τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την δαπεδόστρωση, ο αστικός εξοπλισμός και η φύτευση.
Η δαπεδόστρωση οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεται η αίσθηση πορείας και κατεύθυνσης από τον λόφο της Ακρόπολης προς την Ακαδημία Πλάτωνος παράλληλα δηλαδή με τον άξονα κίνησης, ενώ ο σχεδιασμός, η διάταξη των φυτεύσεων και των στοιχείων του αστικού εξοπλισμού συμπληρώνουν την πρόταση ώστε να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις του συνόλου των χρηστών για στάση, σκίαση και δροσισμό.
Επιπλέον, επιχειρείται η συντήρηση και ανάδειξη των διατηρητέων κτιρίων μέσω της αισθητικής αποκατάστασης των προσόψεων και του κατάλληλου φωτισμού.
Τέλος, αναδιαμορφώνονται τα αστικά κενά στον πεζόδρομο Σφακτηρίας, ώστε να αποτελέσουν νέο σημείο αναφοράς, στάσης και συνάντησης για το κοινό βελτιώνοτας την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Εκεί τοποθετούνται όργανα γυμναστικής, παιδική χαρά, καλλιέργειες, δανειστική βιβλιοθήκη, και ελαφριές αυτόνομες κατασκευές με σκοπό τη δημιουργία ενός πάρκου που αναβιώνει την αίσθηση της γειτονιάς.
Το στοιχείο συνένωσης που σχεδιάστηκε και αρθρώνεται στο χώρο κατά μήκος της Σαλαμίνος με διαφορετικούς τρόπους βάσει της ποικιλίας των χωρικών συσχετίσεων, σχηματίζει μια συνεχόμενη πορεία και οργανώνει το χώρο σε μια σειρά επεισοδίων. Ο άξονας πλέον συστήνει έναν περίπατο λειτουργικής σύνδεσης και πολιτισμού, διατηρώντας τις διαφορετικής ποιότητας ατμόσφαιρες και συναισθήματα, ανά τμήματα.
Με την παρούσα μελέτη, καταλήγουμε ότι τέτοιου τύπου αστικές αναπλάσεις σε τμήματα πόλεων με αντίστοιχα χαρακτηριστικά πυκνότητας επιτυγχάνουν τους στόχους τους όταν λαμβάνουν χώρα συνολικά κι όχι τμηματικά. Σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη των τμημάτων θα πρέπει να παράγονται από ένα ενιαίο τρόπο δημιουργίας, και να ακολουθούν μια αναλογία η οποία θα βοηθήσει στην ενοποίηση της ανάπλασης σε κάθε διάσταση – στη δική μας περίπτωση ο κάνναβος των 0.75- . Ο τρόπος αυτός εισάγει στην κάθε ανάπλαση το δικό της αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο, το οποίο δεν παραμένει σταθερό, αλλά είναι δυναμικό και αλλάζει ανάλογα για να προσαρμοστεί σε διαφορετικά χωρικά δεδομένα.